Dette er et leserinnlegg, skrevet av en ekstern bidragsyter. Innlegget gir uttrykk for skribentens meninger.
Av: Svein Grødaland
Eit minne sit som spikra. Det er året 2017. Anti atomvåpenrørsla, ICAN, er tildelt Nobels fredspris. Salen klappar for fredsprisen. Men ikkje alle. Statsministeren, Erna Solberg, sit med hendene i fanget. Ho applauderte ikkje. Fredsprisen gjekk ikkje hennar, USA og Nato sin veg.
Tittelen i dag skriv seg frå buekorpsrørsla i Bergen. Rævdiltaren er rekruttar som får dilta etter når korpset er ute på eksersis.
Norge framstår som ein slik rævdiltar, i hælane på USA, med bergenseren Solberg som sjefsrævdiltar av første klasse. Ho veit svært godt kva ein rævdiltar er.
I dag vart fredsprisen tildelt grasrotrørsla Nihon Hidankyo for deira arbeid for ei verd utan atomvåpen. Nihon Hidankyo er ei gruppe overlevande etter atombombene i Hiroshima og Nagasaki i 1945.
Det er all god grunn til å applaudera. Denne gruppa er våre tidsvitne om det som skjedde. Dei var der. Me skuldar dei å lytta, og slutta oss til arbeidet mot atomvåpen.
Spørsmålet er: Er det nokon også denne gongen som ikkje får seg til å applauder
